Дар фаслҳои хушк, намноккунакҳо як чизи муҳими рӯзгор мешаванд, намӣ дар дохили хонаро ба таври муассир зиёд мекунанд ва нороҳатиро, ки аз хушкӣ ба вуҷуд омадаанд, рафъ мекунанд. Бо вуҷуди ин, интихоби навъи дурусти об ҳангоми истифодаи намӣ муҳим аст. Биёед дида бароем, ки кадом намуди обро шумо бояд истифода баред ...
Бештар